Zapalenie zatok przynosowych to stan zapalny, który możemy podzielić na trzy rodzaje. Pierwszym z nich jest ostre zapalenie zatok. Jest to efekt infekcji spowodowanej wirusami oraz bakteriami. Stan taki może trwać do trzech tygodni, a po wyleczeniu sytuacja wraca do całkowitej normy. Drugi przypadek to nawracające zapalenie zatok, które charakteryzuje się kilkakrotnym powtórzeniem stanu zapalnego (przynajmniej cztery razy w roku). Co prawda jest to uciążliwe, jednak pocieszająca informacja mówi o tym, że po ustąpieniu błona śluzowa również funkcjonuje w sposób prawidłowy. Trzecia opcja, zdecydowanie najgorsza, to przewlekłe zapalenia zatok. Mamy z nimi do czynienia wtedy, gdy objawy występują więcej niż cztery razy w ciągu roku, a w błonie śluzowej dochodzi do poważnych zmian.
Prawidłowe rozpoznanie zapalenia zatok polega na zaobserwowaniu przynajmniej po dwóch objawów z grupy „małych” i dużych”. Małe objawy to np. ból albo ucisk występujący w okolicach twarzy, problem z drożnością nosa, wysoka temperatura ciała i zaburzenia zmysłu węchu. Natomiast do objawów dużych zalicza się m.in. bóle głowy, kaszel, zmęczenie i negatywny zapach wydzielający się z ust. Autorem tej metody diagnozowania jest Amerykańska Akademia Otolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi. Źródłem zapalenia zatok przynosowych są nie tylko zakażenia wirusowe czy bakteryjne, ale również wadliwa budowa nosa i zatok. Może być ona wrodzona, ale także nabyta – powstała w wyniku urazów i innych uszkodzeń.
